Unutma! Nasıl sensizliği ben yaratmadımsa tadacağın bensizlikte benim eserim olmayacak.
Senin, çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara bere içinde olsun dizlerim, yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
"Bil ki yaşadıklarınla değil, yaşattıklarınla anılırsın. Ve unutma; ne yaşattıysan el bir gün onu yaşarsın."
"Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok."
Gittiğin gün bittiğim gündü aslında…
Şimdi şöyle; sen ölmüşsün, ben mezarına gelincikler dikiyorum. Bundan sonrası bir ölünün bir ölüye merhamet duyması.
Öyle bir öldün ki içimde, kıyamette bile dirilemeyeceksin.
Her şeyi içine atarsın da, kendini atacak yer bulamazsın.
Sana verdiğim değer kadar sevse idin beni ben de bugün istediğin gibi seninle kalırdım. Değmezsin. Varlığımı hak etmezsin. Elveda…
Aslında sen şimdi kim bilir nerede, hangi hayal şilebinde kaçak yolcu, hangi korkunç yalnızlıktasın.
Gidişin canımı yaksa da devam et çünkü yürüyüşüne hastayım.
Ayrı kalmak çok kötü bir şeydir. Özlüyor mu, unutuyor mu bilmezsin.....................