Soñky duşuşyk…

Ol meniñ gözlerme içgin seretdi,
Soñra kesä sowdy gara gözlerin.
Ýuwdunyp “Men seni söýmändim” diýdi,
Diýdi “Seni ynjytmaga dözmedim”.

Ne-hä men soragy gaýtalap bildim,
Ne-de sen gaýtadan berdiñ jogaby.
Her kim öz içinden jogap gözledi,
Her kim öz içinden tapdy sowaly.

Ýok, ol gözler asman ýaly tämizdi,
Ýalan ýokdy, duýdum ony müýnüñden.
Dymdym-da, baş atdym, sebäbi sözler
Manysyny gaçyrypdy düýbünden.

Ne-hä gitme diýdim,
Ne-de git diýdim,
Ne gürledim, ne-de bir zat eşitdim.
Göwnüme bolmasa, şu gezek pelek,
Birkemsiz oýnady ynsan eşikde.

Ysgynsyz ädimleñ äkitdi seni,
Meni süýräp gaýtdy ölen umydym.
Gulaklarym bilen üç söze sygan,
Her harpyñ, her sesiñ agramyn duýdum.

Asmana, zemine bakdym soragly,
Daglara, daşlara dikdim gözlerim.
Nirä baksam gaýtalandy şol bir söz:
“Wah, men seni ynjytmaga dözmedim…”

Aşyr Hanow.