Bir moll­ýusk öz goň­şu­sy­na şeý­le di­ýip­dir:
– Me­niň içim­de er­bet agy­ry peý­da bol­dy. Maňa haý­sy­dyr bir agyr we to­ga­lak za­dyň ejir ber­ýän­di­gi­ni duý­ýa­ryn. Dog­ru­sy, men janyma jaý tapamok!
– As­ma­na we de­ň­ze öw­gü­ler bol­sun, men­de hiç hi­li agy­ry ýok. Me­niň janym tut ýaly sag – di­ýip, ikin­ji moll­ýusk öz-özün­den göw­nühoş bo­lup, ge­dem­lik bi­len dillenipdir.
Şol wagt ola­ryň gap­da­lyn­dan leň­ňeç süý­re­nip ge­çip bar­ýan eken. Ol bu­la­ryň gür­rüň­le­ri­ni eşi­dip, hiç zat­dan zeý­ren­me­ýän moll­ýus­ka ba­kyp, şeý­le di­ýen:
– Jany­ň-a ha­ky­kat­dan-da, tut ýaly sag­dyr we­lin, se­niň goň­şyň çek­ýän jeb­ri – hemmäni haýran ed­ýän owa­dan dür dä­ne­si­niň jeb­ri­di­gi­ni bi­lip goý!