Beýik alym Sokrat!
Şeýle diýipsiň:
“Sen hökman öýlengin, oturma busup!
Gowy zenan duşsa bolarsyň bagtly,
Erbedine duşsaň borsuň filosof...”

Näbelli “x”-dyr zenan dünýäsi,
Bir şadyýan, birem barýandyr tasap.
Çäýnege atylan atym çaý aýal,
Ýuwan, ajy bilip bolmaz alňasap.

Süýegiňden dyňzap çyksa-da gahryň,
Ondan rüstem gelsin zenan sarpasy.
Boýnuňdan gujaklan mähirli eller,
Bolup biler halas ediş halkasy.

Ýazyklymyň?
Hergiz-hergiz gürleme!
Gürledigiň, gürrüňsiz gep başysyň.
Aýal duýgur bolýar, duýýarlar olar,
Göze görnüp duranyndan başgasyn.

Diýiber
näzlijäm,
garamyk gözlim,
Gaşlaryň ýaý kimin,
zülpleriň syýa.
Ýagşy sözüň egisäýseň bir pursat,
Duluňda turuzar rewolýusiýa.

Bir zat soradygy bitirgin derhal,
Ýogsa, gaňryp aljagyny bilýäňmi?!
Zenan bir owadan tuty penjirä,
Soň dolanyp görmersiň bu dünýäni.

Erkekleriň gözün gapmaklyk üçin,
Kirpiklerne ýadaman reňk çalýarlar.
Zenan bolmak gaty kyndyr, sebäbi,
Olar erkek bilen iş salyşýarlar.

Adamyň elinde dünýäň bar zady,
Adam welin zenanlaryň elinde.
Erkek gündiz dolandyrsa dünýäni,
Bu dolanşyk gije zenan emrinde.

...Eý, beýik akyldar!
Eý, alym Sokrat!
Pähmiňe eýgerdim, gezmedim busup!
Ýöne, aýt, sen maňa gözüme bak-da,
Mendenem çykarmy sen deý filosof?!