Hergiz menden özüň hakda sorama,
«Ýatlamok» diýsemem, ynanan bolaý.
Gider diýip getirmändim oýuma,
Indi göwnüm tapjak bolmaňam goýaý.

Dagam, üýtgeşik bir eden işim ýok,
Seni ýönekeýje söýdüm diýmesem.
Üýtgeşik ýada-da düşüp baraňok,
Ýüregimde ýaşaýansyň ýöne sen.

Söýgi küýsän çagy güller guraýar,
Söýgi göýä üzüm suwly şerbetdir.
Ýoklugyň ýüregmi şeýle gysdyrýar,
A barlygyň barja zatdan erbetdir.

* * *

Mydar edýän ýürek bilen
Müň ýamaly.
Aglasyň gelende aglap bilmeseň,
Iň ýamany.
Aýaň yşka duşmadygy,
Synlap öň ýanany.
Aşyk ýöne ýerden gysmaz
Galamy.
Undup bolýa ähli derdem,
Unutma ýok
Dert salany.
Bar zat ýazgydyňa görä,
Pozup bilmersiň
Sen ony…
Noldan başlap, ýene nola
Getirýän yşkyň jemini.
Bu bir durmuş kadasy:
Görüp gelen ýok
Soňuny…
Çaklaýşymdan juda ýeser,
Gör ony!
Mydama söýüp ýaşadym,
A sen meni?


Ogulnur ATAÝEWA