Hem hal-ahwal soraşaýyn hem-de ýetmişaltynjy ýaş gününi gutlaýyn diýip başlangyç mekdep mugallymymyň öýüne gitdim. Aýaly ikisi melleklerinde güýmenip ýördüler. Mugallymym gazonlary suwarýardy, aýaly bolsa gülküýzeleriň gumuny täzeläýärdi.

Meni görüp, edip ýören işlerine dyngy berdiler. Howa açykdy, güneşlidi. Howluda duran stolyň başynda oturanymyzy kem görmedik.

Gürrüňe gyzyp gepleşip otyrkak, ýanymyza olaryň bir goňşusy geldi. Gele-gelmäne-de töweregiň çagalarynyň aram-aram olaryň gazonlarynyň üstünde pökgi oýnaýandyklaryny aýtdy. “Olara zynhar ýüz beräýmäň” diýdi, “Ýogsa hiç haçan gazon ýetişdirip bilmersiňiz”.

Mugallymym oňa örän salykatly jogap gaýtardy:

“Zyýany ýok, goňşy. Meniň pikirimçe çaga ýetişdirmek, gazon ýetişdirmekden has ähmiýetli”.